Deze vrolijke shawl haakte Natasja in record tempo.
Nou heeft dat ook een reden, ze heeft haar been gebroken en moest daarom zitten en had heel veel handwerktijd.
Ze maakte hem van de kleuren; bloembollenveld en oceaan.
Merino sok is een heerlijk draadje om mee te haken, met een super reultaat.
Het haakpatroon vind je hier in de webshop.https://www.koperdraadje.nl/Haakpatroon-Adventsjaal
Lekker vrolijk en heerlijk warm!
Mooie opdracht
Voor Dianne mocht ik zoiets leuks doen.
Zij wilde graag een persoonlijke adventskalender van 5 grote strengen merino sok.
Ik mocht haar kleurenwaaier die zij van haar kleurenconsulente had gekregen gebruiken. Ze had ook een patroon van een truitje aan mij gegeven waar ze de wol voor wilde gebruiken.
Een heel gerichtte opdracht dus.
Uiteraard moet dit pakket nog een poosje dicht blijven, het blijft nog even spannend!
Lesje wolwinden met de hand
Afgelopen week breiden we met een aantal dames in de bibliotheek.
Er moesten nog wat strengen wol opgewonden worden en we kregen meteen een lesje wol opwinden met de hand.
Dat mag namelijk nooit te strak, want dan verliest de wol haar rek.
Houd bij het winden altijd een vinger onder de draad zodat de bol luchtig gewonden is.
En zoals je ziet gaat het zonder wol paraplu prima om twee stoelen.
Bedankt voor de uitleg Judith!
Gratis patroon
Ik heb weer een gratis breipatroon voor jullie.
Via ravelry Engelstalig.
Leuk toch!
De molenaar verteld
Afgelopen (werk)week loop ik op dinsdagochtend mijn kantoor uit om even iets bij de buren te regelen. Zover kwam ik niet want halverwege ons buiten terrein word ik tegemoet getreden door drie mannen in opvallende, bijzondere kleding: zwart manchester met hoed en knapzak aan een mooie stok op de schouder.
Eén van hen sprak mij aan in gebroken Engels/Duits.
Ik denk wat is dit? Ik kijk om mij heen om de verborgen camera te ontdekken: die zie ik niet maar heb nog steeds het gevoel dat ik in de maling genomen wordt. "Zijn we hier bij de molenmaker"?" Aarzelend zeg ik ja dat klopt. "Mooi, kunnen we bij jou komen werken"?
Een molenaar uit Xanten (Dld) had ons molenmakersbedrijf aanbevolen. Eehh, zeg ik. Laten we eerst maar eens koffie gaan drinken stel ik voor, dan gaan we even praten.
Ondertussen denk ik nog steeds wat moet ik hier nou weer mee? Wat zijn dit voor lui? Afijn na wat kletsen met een bak koffie wordt een klein beetje duidelijk wie ze zijn en wat ze aan het doen zijn en waarom. Het blijken dus ambachtslieden die op reis zijn ( de Waltz) een oude traditie uit Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland.
Ze hebben mij hun 'wanderbuch' ( soort dagboek) laten lezen en ik heb daar ook een stukje in geschreven en een logo van onze firma ingeplakt. Ik had nog nooit van dit gebruik gehoord.
Heel bijzonder dat er jonge mensen zijn in deze tijd die dit nog willen doen. Geweldig!
Ik vroeg waar ze hebben geslapen die nacht: in de muziektent in het park voor het gemeentehuis (Sliedrecht). Buiten dus. Ook nog bezoek van de politie gekregen want er had iemand gebeld die daar drie rare snuiters zag rondhangen.
Ze waren namelijk de avond daarvoor ook al bij ons bedrijf aan de deur geweest maar toen was er natuurlijk niemand.
Ik kon ze niet direct aan werk helpen bij ons maar na wat rondbellen in de molenwereld vonden we een mogelijk molenproject in de buurt van Maarsen waar ze wellicht wat konden helpen.
Ik was nogal druk en moest die ochtend voor een afspraak naar IJsselstein en dat was redelijk in de buurt en ik kon ze wel meenemen. Alleen heb ik een bestelauto met één bijrijderstoel, meer niet. De mannen vonden het allang prima en na wat 'tossen' werd er geloot wie voorin mocht, de andere twee achterin de laadruimte, in het donker.... Hoogst illegaal dat weet ik, maar het ging prima: wanneer je nooit iets doet wat niet mag is het ook zo saai tenslotte.
Na een klein uurtje rijden de drie gesellen op de plaats van bestemming gedropt en afscheid genomen.
Geen idee wat er van terecht gekomen is, zal er nog eens achteraan bellen want daar ben ik ook nieuwsgierig naar.
Lang verhaal kort: het was een bijzonder begin van de dag; ik moest even schakelen en dit alles ging zo snel en achteraf had ik graag wat met ze willen organiseren maar ze staan ook zomaar op de stoep want bellen mogen ze niet.
Het rondtrekken van gezellen, ook wel Walz of Tippelei genoemd, is de traditionele, minstens drie jaar durende rondreis van jonge ambachtsgezellen na het afronden van hun leertijd. Hun doel is om levenservaring op te doen en nieuwe werktechnieken en regionale verschillen te leren kennen. Oorspronkelijk was deze rondreis een voorwaarde voor het meester-examen, tegenwoordig is het een vrijwillige traditie die wordt georganiseerd door gilden of schachten.
Doelstellingen van de reis
Professionele ontwikkeling: gezellen leren nieuwe werktechnieken en doen praktische ervaring op in verschillende regio's.
Persoonlijke rijpheid: de reis bevordert de ontwikkeling van levenservaring en onafhankelijkheid.
Culturele uitwisseling: de gezellen maken kennis met nieuwe culturen en leren verschillende levenswijzen kennen.
Voorwaarden en regels
Ongehuwd en kinderloos: veel gilden eisen dat de gezellen ongehuwd en kinderloos zijn.
Verbod op reizen naar het thuisland: er moet een cirkel van ongeveer 50 tot 60 kilometer rond de geboorteplaats worden aangehouden.
Vervoermiddelen: reizen te voet of liften is toegestaan; openbaar vervoer en eigen voertuigen zijn verboden.
Kleding: Zwerfgezellen dragen de traditionele kleding, waarvan de kleur het ambacht aangeeft (bijvoorbeeld zwarte kleding voor timmerlieden).
Zwerfboek: Een zwerfboek dient om de werk- en zwerftijden te documenteren.
Organisatie en gebruiken
Gilden en schachten: De traditie wordt vandaag de dag in stand gehouden door gilden (schachten), die de voorwaarden en regels vastleggen.
Minimalistisch leven: De gezellen moeten zo eenvoudig mogelijk leven en zo min mogelijk bezittingen hebben.
Contact met gilden: In vreemde steden stellen de gezellen zich voor aan het plaatselijke gilde.
Verblijfskosten: Als er geen werk wordt gevonden, krijgen de gezellen soms een “verblijfskostenvergoeding” om hun reis te kunnen voortzetten.
Huidige situatie
Vrijwillige gewoonte: tegenwoordig is de Walz een vrijwillige keuze van de gezellen.
Heropleving: sinds enkele decennia beleeft de traditie een heropleving en gaan meer jonge mensen op reis.
Verboden gebieden: de 50 km-regel geldt voor de meeste reizen, maar is versoepeld voor internationale reizen.
Nou veel tekst deze keer, niet alles van mijzelf maar dat maakt niet uit. Hopenlijk kan ik de volgende keer vertellen hoe het de Gesellen is vergaan.
Het is een lang verhaal, maar wel bijzonder.
Niet zo veel over breien, doen we de volgende keer weer.
Fijn weekend en ik hoop dat jullie hebben genoten van dit bijzondere verhaal!
Groet Koperdraadje en de molenaar.
Lia Rozendaal en de Molenaar
01-10-2025 18:46
Reacties (
3
)
Uiteraard heel blij, maar ook nieuwsgierig naar mijn adventskalender. En wat een prachtig verhaal van de molenaar, over de gildegezellen.